I pre nego što je Laza Kostić stigao u Sombor da bi se u poznim godinama oženio, sablažnjivao somborsko građanstvo svojim nekonvencionalnim ponašanjem, i napisao svoju labuđu pesmu, najlepšu lirsku pesmu srpskog jezika "Santa Maria della Salute", u Somboru je bilo književnika i književnog života.

Prisustvo Učiteljske škole, u kojoj su se školovale i takve buduće književne veličine kao što su Jovan Dučić i Isidora Sekulić, tome je znatno doprinosilo, baš kao i postojanje listova i časopisa, poput "Goluba", u kome je svoju prvu pesmu štampao i Miloš Crnjanski. Ipak, književni Sombor s pravom u Lazi Kostiću vidi svog prvog pretka.

Sombor ima još jednog velikog pisca. Veljka Petrovića, pesnika, prozaistu, akademika, sjajnog poznavaoca vojvođanskih karaktera. Sticajem okolnosti, Veljko Petrović je Sombor napustio godinu dana posle Laze Kostića - Laza je 1910. otišao da se "tamo gde svih vremena razlike ćute" sretne sa Lenkom, a Veljko je 1911. otišao u Beograd, da bi se svom Ravangradu vraćao u pripovetkama.

Danas, biste ovih dvaju velikana reči nalaze se jedna kraj druge pred Dečjim odeljenjem Gradske biblioteke u Somboru, dočekujući one koji tek počinju svoju avanturu čitanja (i, ko zna, pisanja?).

Kada se daje pregled književnika povezanih sa Somborom, ne moze se zaobići ime akademika Janoša Hercega, jednog od najznačajnijih pisaca među vojvođanskim Mađarima u ovom veku, bliskog prijatelja slikara Milana Konjovića.

Tu negde treba skrenuti pogled na naše savremenike, književnike od kojih su neki, ostavivši traga u Somboru, sada u bližem ili daljem "spoljašnjem svetu". Pripovedač i romanopisac Miroslav Josić Višnjić, pesnik Boško Ivkov, prozaist Marinko Arsić Ivkov (sva trojica Staparci), pesnik i prozaist Miro Vuksanović, esejist Branko Maširević - svi oni u Sombor navraćaju ili se Sombora prisete u svojim tekstovima.

Današnji književni Sombor, začudo, i pored tolikog rasipanja talenata, nije presahnuo. U gradu živi pet članova Udruženja književnika Srbije i petnaestak članova Društva književnika Vojvodine, a neki među njima mogu se pohvaliti lepim ugledom u širem kontekstu savremenih nacionalnih literatura (srpske i mađarske).

Imena Zorana M. Mandića, Jožefa J. Feketea, Stojana Berbera, Davida Kecmana i Saše Radojčića čitaju se u najznačajnijim književnim časopisima u Jugoslaviji i Mađarskoj.

Pored pisaca - članova književničkih organizacija, somborski književni život obeležavaju i Zajednica pisaca ZAPIS, koja okuplja pisce i ljubitelje književnosti iz sve četiri opštine Zapadnobačkog okruga, kao i "Poetsko igralište", umetnička akcija koju već godinama osmišljava i vodi pesnik Milenko Popić. Među publicistima, treba istaći posebno dvojicu dugogodišnjih istraživača somborske prošlosti - Milana Vojnovića i počivšeg Milenka Beljanskog.

Koliko mogu, pisce prate nekoliko izdavačkih kuća i časopis "Dometi".